"Hubert van Eyck, de grootste schilder ooit, begon dit werk; zijn broer Jan, die tweede in de schilderkunst was, voltooide deze zware taak op vraag van Joos Vijd.

Deze vertrouwt dit werk aan uw goede zorgen toe op 6 mei 1432.   

Het kwatrijn op de lijst van het centrale paneel bevat essentiële informatie over het veelluik. Het is nog steeds niet duidelijk welk deel door Hubert en welk deel door Jan Van Eyck werd geschilderd.

Op 6 mei 1432 werd het veelluik voor het eerst opgesteld in de kapel van Joos Vijd en Elisabeth Borluut, twee vooraanstaande inwoners van Gent. 

De tumultueuze geschiedenis van het Lam Gods sinds zijn ontstaan is één van oorlogen, brand en diefstal. Na de Tweede Wereldoorlog keerde het Lam Gods terug naar de Vijdkapel in de Sint-Baafskathedraal om in 1986 te verhuizen naar de Villakapel. 

Restauratie

In 2012 drong een doorgedreven restauratiebehandeling zich op die tot eind 2024 zou duren. Uitgevoerd in het Museum voor Schone Kunsten te Gent door het Koninklijk Instituut voor Kunstpatrimonium en met financiële steun van de Vlaamse Overheid en het Fonds Baillet-Latour werden de oude verharde vernislagen en de overschilderingen minutieus verwijderd.

Dankzij de restauratie is het dan ook voor het eerst sinds de 16de eeuw dat de originele verflaag van Van Eyck terug te zien is.

Van oorsprong bleek het lam andere ogen, oren en een snuit te bezitten. De ogen kijken de toeschouwer priemender aan. Door lagen verf rond de kop van het dier weg te halen, zagen de onderzoekers dat onder het gras oren verstopt zaten en werd er vermoed dat het lam er anders uit had gezien. De oorspronkelijke verflaag bleek nauwelijks beschadigd en voor de helft overgeschilderd. Door de restauratie heeft het Lam Gods weer twee oren in plaats van vier. Ook het gras, de lucht, gebouwen en heuvels ondergingen een transformatie. Nu rest de vraag waarom men in de 16e eeuw besloot het meesterwerk aan te passen; de leidende theorie luidt dat men het decorum en de waardigheid van de goddelijke figuren wilde herschrijven

Bezoek de crypte en beleef de bewogen geschiedenis

In de crypte van de kathedraal reist u met behulp van een Augmented Reality toestel diep in het verleden en ervaart u de bewogen geschiedenis van het Lam Gods en de Gentse kathedraal alsof u er zelf bij was.

Het paneel met de Rechtvaardige Rechters werd in 1941 vervangen door een kopie van de hand van Jef Van der Veken. Het origineel is nooit teruggevonden. De kopiist schilderde in het koor der Rechters de toenmalige koning Leopold III, om er duidelijk op te wijzen dat het gaat om een kopie. De kopiist kon beschikken over een andere geschilderde kopie van de hand van Michiel Coxcie, in 1559 vervaardigd voor Filips II van Spanje. Het schilderen van dit vervangende paneel, in oppervlakte ongeveer één dertigste van het totale veelluik, heeft zes maanden aan arbeid gevergd.

De zoektocht naar het verdwenen paneel

Het Gentse stadsmuseum  brengt via een evocatie in een aparte ruimte de zoektocht naar het vermiste deel in beeld. Tot op heden is het paneel niet gevonden. Men gaat ervan uit dat het paneel, als het ergens verborgen ligt, minstens zwaar door de tijd moet zijn aangevreten. Andere theorieën laten het paneel ondertussen lang opgenomen zijn in een privécollectie.

Gaston De Roeck, een van de bekende speurders naar het verdwenen paneel, zette een website op om de zoektocht naar het paneel vorm te geven. Deze poging was echter tevergeefs. Maria De Roo uit Wetteren heeft gezien dat de SS tijdens de oorlogsjaren het graf van Arsène Goedertier liet openbreken om aanwijzingen te vinden. Zij vermoedt dat het paneel nog tijdens de Tweede Wereldoorlog werd teruggevonden en teruggehangen werd in de Sint-Baafskathedraal in Gent.

In de jaren zeventig van de 20ste eeuw kwam Gust Vervloet op basis van schetsen van Goedertier en wichelroedeonderzoek tot het besluit dat het paneel achter een marmeren plaat in de Sint-Baafskathedraal in Gent verborgen zat. Na het wegbreken van de plaat vond men echter niets.

Een op rust gestelde politieagent Chris Noppe beweerde in 2001 in een publicatie dat het paneel zich in de koninklijke crypte van koning Albert I in Laken bevond, omdat het paneel verdween in het jaar van het overlijden van de koning. Het Paleis gaf evenwel nooit toestemming tot verder onderzoek.

In november 2006 liet Vlaams minister van Cultuur Bert Anciaux 20.000 euro opzij leggen voor de vinder van het paneel: "Het is geen premie voor de eerlijke vinder, maar als iemand het paneel nu echt weet te liggen maar er niet bij kan omdat de graaf- of breekkosten te hoog zijn, kan hij een beroep doen op de vergoeding, op voorwaarde dat het paneel boven water komt". Speurder Willy Nachtergaele vermoedde in 2006 dat het ontvreemde paneel verborgen zat in de Sint-Laurentiuskerk in Antwerpen (op de hoek van de Van Schoonbekestraat en de Markgravelei), die gebouwd werd in hetzelfde jaar van de diefstal. De St.-Laurentiuskerk speelde een rol in de weken na de diefstal, omdat de afperser bij de pastoor van deze kerk kwam om een gedeelte van het losgeld op te halen.

In 2007 publiceerde auteur Christtian Stickx (pseudoniem) een gedeeltelijk op reeds verschenen informatie gebaseerde analyse van de feiten, waarbij hij De Sint-Hubertuskapel in de Belgische gemeente Tervuren aanduidde als bergplaats en verbanden legde tussen de zaak van de Rechtvaardige Rechters en het voor de Rooms-Katholieke Kerk cruciale 'geheim', dat verscholen zou liggen in of nabij het Franse Rennes-le-Château.

Op 28 juni 2008 kreeg de politie van Gent een tip binnen van Franky De Smet, die zich in de brieven van Goedertier had verdiept en misschien de bergplaats van het paneel kende. Hij beweerde dat het paneel in een zinken omhulsel in een waterput verborgen zou liggen aan de Gentse Sint-Jansvest. Graafwerken daar leverden niets op. In augustus 2009 kwam de Gentse advocaat Johan Vanden Abeele aanzetten met de theorie dat het verdwenen paneel verborgen zou zitten in een van de veertien kapelletjes van de kruisweg aan de Calvarieberg in Overmere-Donk.

In september 2012 werd in de ene krant na de andere gemeld dat de familie van de voormalige Belgische minister en partijvoorzitter August de Schryverin het bezit van het gestolen paneel zou zijn.  Het schilderij moest als onderpand hebben gediend voor de Gentse katholieke familie De Schryver en andere kapitaalkrachtige katholieken, om in de jaren dertig de Algemeene Bankvereeniging, voorloper van de KBC, die door de crisis in zware moeilijkheden was geraakt, te redden.

Tot zijn overlijden in februari 2013 beweerde Robert Senelle dat het paneel nog intact was. Senelle zou al sinds 1980 op de hoogte zijn geweest, toen August de Schryver uit zijn handen het eredoctoraat van de Gentse universiteit had ontvangen.

Na De Schryvers overlijden zouden de Rechtvaardige Rechters via erfenis in het bezit van Marcel Storme zijn gekomen. Die zou er uit angst voor een schandaal niet mee naar buiten willen komen. Senelle heeft zijn informatie sinds 2002 in alle discretie gedeeld met Paul De Ridder. Na lang en discreet aandringen bij Marcel Storme, eerst door Senelle, dan door De Ridder, stapte de laatste in juli 2013 naar het gerecht in Gent, dat tot vandaag een onderzoeksrechter op de been brengt en op 28 maart 2014 naar de nieuwsstudio van VRT, daar evenwel zonder een naam te noemen. De familie De Schryver reageerde bij monde van de aangetrouwde families Storme en Van Cauwelaert bitsig afwijzend op de (anonieme) beschuldiging, onder anderen Rik Van Cauwelaert in Reyers Laat op 31 maart 2014.

Eind juni 2015 verklaarde het Gentse parket geen prioriteit te geven aan het aanwijzen van de schuldige, maar wel aan het intact terugvinden van het destijds gestolen paneel. Immers, de in 1934 gepleegde feiten en heling van het kunstwerk zijn intussen verjaard. Daarom stelde het parket dat het niet meer de bedoeling is mensen te vervolgen in dit dossier. Tezelfdertijd verklaarde de nu 93-jarige Jan Bosselaers dat een advocaat in de jaren 80 van de 20ste eeuw contact legde met mensen van de toenmalige Kredietbank, nu KBC, om het paneel terug te bezorgen tegen 20 miljoen Belgische frank. De bank besloot mee te gaan in dit dossier maar de tegenpartij hield de boot ten slotte af uit schrik voor juridische gevolgen. In deze zaak is oplichting niet uit te sluiten omdat de aanbieder geen bewijs leverde dat hij het paneel in zijn bezit heeft.^[

Gebroeders Van Eyck